ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփը հայտարարել է, որ կքննարկի Իրանը կրկին ռմբակոծելու հնարավորությունը, եթե Թեհրանն ուրանը հարստացնի մինչև «տագնապալի» մակարդակի։ Թրամփը հավելել է, որ կցանկանար տեսնել, թե ինչպես են Միջազգային ատոմային էներգիայի գործակալության կամ այլ հեղինակավոր աղբյուրի տեսուչները ստուգում Իրանի միջուկային օբյեկտներն անցյալ շաբաթավերջին դրանց ռմբակոծությունից հետո։               
 

Հայաստանը վերածվում է «երկու գենսեկների» երկրի. մեկը «թագավորում» է Բաղրամյան 26-ում, մյուսը՝ Կանյաչնիում

Հայաստանը վերածվում է «երկու գենսեկների» երկրի. մեկը «թագավորում» է Բաղրամյան 26-ում, մյուսը՝ Կանյաչնիում
21.11.2014 | 12:58

Հայաստանի Երրորդ հանրապետության իշխանությունները շատ շուտ ռեստավրացրեցին կառավարման սովետական ավանդույթներն ու ձևերը: 1995-96 թթ. արդեն բարեփոխումները, ըստ էության, դադարեցվեցին: 1995-ի խոհրդարանական ընտրությունների ժամանակ կառավարող «Հանրապետություն» միավորման համամասնական ցուցակը՝ ՀՀՇ-ի քաղաքական թիմի ու բյուրոկրատիայի միաձուլման հետևանք էր: Այդ գործարքը խոհրդանշական դարձավ սովետական կառավարման ռեստավրացիայի տեսանկյունից: Մեկ տարի հետո արդեն՝ իշխանության միջանցքներից պետք է հեռացվեր վարչապետ Հրանտ Բագրատյանը, ում անունն արդարացիորեն ասոցացվում է 90-ականների բարեփոխումների հետ: Ճանապարհ էր բացվում «հայկական թերմիդորի» հաղթանակի համար, որն էլ տեղի ունեցավ 1998-ի փետրվարին:
Այս օրերին կառավարման սովետական մշակույթի ռեստավրացիա, բում տեղի է ունենում ընդդիմադիր ճամբարում. եռյակը նմանվում է նոմենկլատուրային կառույցի: Նույնիսկ սովետական շրջանի վերնագրերի պակաս չկա՝ «համաժողողովրդական շարժմանը միացան»-ի նշանաբանով: Եթե այսպես շարունակվի, Գագիկ Ծառուկյանն ու նրա թիմը հնգամյա պլանը կկատարեն երեք տարում:
Այս ամենը տխուր է, նույնիսկ շատ տխուր: Մեր երկրում իրական քաղաքականությունը վերջանում է տեղը զիջելով երկու վերտիկալների գործարքներին ու ստվերային պայմանավորվածություններին:
Սերժ Սարգսյանին քծնելը, Գագիկ Ծառուկյանի հետ նկարվելը՝ դարձել են քաղաքականության ատրիբուտներ: Հայաստանը վերածվում է «երկու գենսեկների» երկրի, որոնցից մեկը «թագավորում» է Բաղրամյան 26-ում, մյուսը՝ Կանյաչնիում:
Ողբերգությունն այն է, որ վերածնվում է սովետական կառավարման արտաքին՝ նյութապաշտական, ստրուկտուրալ ձևը՝ առանց որևէ արժեհամակարգի, գաղափարախոսության, մոտիվի, նպատակի:
Իշխանությունն ու սեփականությունը դարձել են միակ տիրույթը, որի շուրջ երբեմն կարող են ստվերային գործարքների ու պայմնավարովածությունների գնալ իրական ու Կանյաչնիում նստող «գենսենկերը»…


Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Դիտվել է՝ 2183

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ